𝐴𝑛𝑑𝑟é𝑠 𝐼𝑛𝑖𝑒𝑠𝑡𝑎

از جوانی گله دارم ز جهانت سیرم 
کوله باری ز حسرت ز همه دلگیرم
من سرو پای خیالم همه سال بیمارم  
ز غم دوریه یارم همه شب بیدارم  
تا سحر خواب ندارم نه کسی میداند  
نه کسی هست که چون خود به کنارم ماند  
من و جام و می و مطرب همه دیوانه شدیم  
گویی از شهر خود دورو بیگانه شدیم  
تو کمی حرف بزن من به غمم میبالم  
سر بیکسی سلامت که شده احوالم  
تو چه دانی ز جهانم که نداری طاقت  
تا بریزم غم اسرار نهانم بیرون
من همانم که در اوج جوانی،نه جوانی دیدم،نه جوانی دیدم...