...MEHDI...

سخت ترین ادمام یه موقه گریه میکنن...دیگه بریدم از مهاجرت از هسرت بازی مجادلت

اگه خیلیا برنده نباشن ولی پیروزن خسته نباشن...

چون درختی در صمیم سرد و بی ابر زمستانم

هر چه برگم بود و بارم بود

هر چه از فر بلوغ گرم تابستانم و میراث بهارم بود

هر چه از یاد و یادگارم بود

ریخته است...

چون درختی در زمستانم...

تف به این حکمت که یکی مثه من باس سگدو بزنه تا بوق سگ تو اوج ذلت...
سگ توله ایم مثه تو با جیب بغل پر پول تو اوج لذت...
من مرد مرده...
من مرد عقده...
من زخم پر چرک...
من درد کهنه...
زجه ها توی شبو غربت نیمه شبو سوختن توی تبو من یه سرفه...
من تموم کوچ پس کوچه های این شهرو من تموم زشتی های بد این دردو من با گوشتو پوستو خون حس کردمو من گریه کردم واسه جهل مردم
من از نور زدم قاطی سیاهی بشم...
درد منو بپرس از سیاهیه شب...
رنگین کمون ساختم از قرصام پس از من نپرس چرا تنهام...

همرو بردمو از خودم باختم... چه گمار سختی بود چه دنیای کجی بود این که چرا تنهایی چه سوال بدی بود...

 دفترو ورق ورق بزن بزن بورو صفه اخر میبینی اون لعنتی منم منم از همه بریده کام به لب سیگار باز شدم از مهال بی حالتر سیاهم سیاه مستم از شبا سیاهتر...

یه قسمت از بیتایی ک مینویسمو میزارم اینجا چن تا بیت تو نظرات بزارید تو ترکی که مخایم بدیم بیرون ازش استفاده میکنیم

غروب جمعه بهونس دلم گاهی تنهایی میخاد خدا من که باهات کاری نداشتم چرا... چرا گذاشتی دردامو اجرا...

مادر کجایی ببینی بچت عرق میریزه بدون ثمر نمیزنم حرفام ال داره به سیگارات هدر اون بالایی نکرد به ما نظر...

نفسای من پر از نوسان و غم...رویایی ترین کابوس من زندگی بود توی اغوش درد

همه میگن سیگار
من میگم سنگ صبور
همه میگن سرطان
من میگم عقده ی دل
همه میگن دود
من میگم مونواکسید غصه
همه میگن مرگ
من میگم چه بهتر . . .