𝐁𝐫𝐮𝐜𝐞 𝐋𝐞𝐞

ای دوست به خدا دوری تو دشوار است

بی تو از گردش ایام دلم بیزار است

بی تو ای مونس جان، دل ز غمت میسوزد

دل افسرده من طالب یک دیدار است

گویند دنیا خواهی یا دوست ؟
گویم ای بی خبران دنیا با دوست نکوست

این پیام جهت حاضری در دفتر رفاقت بود که بدانی به یادتم !

هر قطره ی اشک نشان دل شکستگی است ، هر سکوت نشانه ی تنهایی است ، هر لبخند نشانه ی مهر است و … هر اس ام اس نشانه ی یاد شما در دل من !

اگر پرسند آخرین نفست به یاد کیست ؟
گویم به یاد کسی که بی وفایی در ذاتش نیست …

مهربونیات زیاده که هنوز خوب و صبوری / مثل یک حس قشنگی حتی وقتی خیلی دوری . . .

یک اتمسفر محبت با تمام لایه های دوست داشتن، تقدیم تو که اورست معرفتی !

گور بابای اونایی که وقتی خوشن، میس کالشون هستیم
وقتی تنها می شن، رفیق فابشون

دوستانی که فانتزی تشریف دارن

لطفا سوال داشتین اینجا کلیک کنید

حتما به جواب میرسید

تورا چون متن نامه دوست دارم
پراز شعرو چکامه دوست دارم
ز بس شیرین و خوش طعم وسفیدی
تو را چون نون خامه دوست دارم!!

چه کسی رسد به پایت ز محبت و صفایت / به خدا ز مهربانی در جهان یگانه هستی . . .

در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکیست . . .

مهربانی صفت بارز عشاق خداست، یادمان باشد از این کار ابایی نکنیم.

یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم، یا که در خویش شکستیم صدایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند، طلب عشق به هر بی سروپایی نکنیم

حوصله جمع و تفریق رو ندارم، یه ضرب خرابتم رفیق …

سلامتی رفیقی که اسم ما گوشه موبایلش خاک میخوره

یافتن میلیون ها دوست معجزه نیست، معجزه توئی که بین میلیون ها دوست، تکی !

خیلی‌ چیزا رو نگفتن معرفت میخواد نه طاقت …
طاقت یک روزی تموم میشه اما معرفت نه ، جاشو عوض میکنه !

خیلی حس قشنگیه وقتی یه دوست فاب داشته باشی که همیشه حواسش بهت باشه ، به یادت باشه ، نگرانت بشه و دوست داشته باشه …

رفاقت بار سنگینی ست !
کسی بر دوش میگیرد که یک دنیا “وفا” دارد …

باز دلم یا دشما میکند ، یادهمان لطف و صفا میکند
این دل بی کینه همیشه تورا ، برسر سجاده دعا میکند
گرچه درون دل ماجای توست ، بازدلم یادشما میکند

برای آغاز دوستی ؛ یک سلام و یک لبخند … و برای ادامه اش ؛ یک عمر صداقت و محبت لازم است !
 

خاک دل را حکم کردم تا بدانی ای رفیق
در قمار با تو بودن هستی أم را میدهم

خوشاآنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند
خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق باوفا بودند و هستند…

رفاقت غروبی بی پایان است که خورشید در حسرت آن تا ابد می سوزد …