هر آدمی یه نسخهی دومی از خودش داره که فقط خودش میتونه ببینش، برای مواقعی که از دست خودش عصبانیه، از دست خودش خستهاس، از خودش بیزاره و از خودش بابت کارهاش نا امیده. اون نسخهی نامرئی رو میذاره جلوش و هی غصهها، غمها، عصبانیتها و نا امیدیهاشو سرش خالی میکنه.
