sporties_fa@

والله باید عرض کنم که 7 ماه پیش به ایران برگشتیم، من از آن شرایط به این شرایط خسته کننده آمدم.

تنها شدم، منفور شدم، متفاوت شدم، خسته شدم ..

واقعاً در آنجا دید من نسبت به دنیا عوض شد امّا طرز تفکر من با فرهنگ ایرانی متفاوت هست و این هم خودش باعث زجر و عذاب من هست.

بارها آرزوی مرگ داشتم ولی نه تنها چیزی بهتر نشد، بلکه تنها تر و افسرده تر هم شدم.

هعی کا چی بگم واقعا...

اوضاع خیلی خیطه

تنها شدن و منفور شدن دلیلش این نیست که تو بدی

دلیلش شاید این باشه که دیگران سطحشون در حدی نیست که تورو تحمل کنن

پس بگیر به زیپ کیفت

نمیدونم قراره چیزی درست شه یا نه...

ولی میدونم جز اشک چیزی نداریم پس تا چشمت خشک نشده استفاده کن ازش
 

متاسفانه این که ما اینجا "خوب" ها هستیم، باعث خوب شدن حال ما نمی شود، برای دیگران خوبی می کنیم ولی در نهایت ما همان "بد" و "نفهم" خطاب می شویم و نمک ها را می خورند و نمکدان ها را می شکانند.

تنها شدن من به علت واقع گرایی و روشن شدن دید من نسبت به دنیا هست، لیبرالیسم، برابری اجتماعی، احترام جمعی و انسانیت سرمبداء رفتار های من هست ولی بعضی ها، مغز هایشان پوسیده است و پوسیدگی هایی از دین در آن جای دارد هر چند آن را قبول نمی کنند.

اشک ها را که می ریزیم، امیدوارم که حداقل واقعاً خدایی وجود داشته باشد که این ها را ببیند ..